9 Aralık 2008 Salı
yunus emre
Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.
Türlü türlü cefanın
Adını aşk koymuşlar.
Aşk aşıkı şir eder,
Aslanı zencir eder,
Katı taşı mum eder.
Dervişlik baştadır, tacda değildir,
Kızdırmak addadır, saçta değildir.
İlim, kendini bilmektir.
Dağlar nice yüksek ise,yol anın üstünden geçer.
Dünyada dertsiz baş olmaz.
Derd'olanın ahı dinmez.
Cümleler doğrudur sen doğru isen,
Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.
Bu dünyaya gelen gider.
Yürü fani dünya, sana gelende gülmüş var mıdır?
Eğer bir müminin kalbin kırarsan
Hak'ka eylediğin secde değildir.
Aklı olan korkmak gerek
Nefs elinden, hırs elinden.
Nefstir seni yolda koyan,
Yolda kalır nefse uyan.
Sabır saadeti ebedi kalır
Sabır kimde ise o nasib alır.
Eğer hor eğer hürmet
Kişiye sözden gelir.
Zehr ile pişen aşı
Yemeğe kim gelir.
Beni bende demen bende değilem,
Bir ben vardır bende benden içeri.
Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder