22 Haziran 2010 Salı

Önyargılarımız.


Bir önyargıyı parçalamak,atomu parçalamaktan zordur.

Albert Einstein

Ve önyargılarımızı anlatan güzel bir hikaye

Önyargı- Sabit Fikirlilik

Bir köyde tek başına yaşayan hamile bir kadın, (çocuğu doğmadan önce
kocası ölmüş) kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak
bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye başlar. Gelincik kadının
yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasada,
oldukça uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar.

Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır.
Günler geçer ve kadın bir gün bir kaç dakikalığına da olsa evden
ayrılmak zorunda kalır. Gelincik ile bebek evde yanlız kalmışlardır.
Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir. Eve geldiğinde gelinciği
ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışcasına gelinciğe saldırır ve onu
oracıkta öldürür. Tam o sırada içerideki odadan bebek sesi duyulur.
Anne odaya yönelir ve odada beşiği, beşiğin içinde bebeği ve bebeğin
yanında parçalanmış olan yılanı görür.

Toplumumuzda yaşanan sorunların ana nedenlerinden biri, insanların
yeterli bilgiye sahip olmadan olayları yorumlamasıdır.
Ve çoğu zaman sadece görebildiklerimizle insafsızca hüküm
verir ,bir çok insanın ipini çekiveririz.
Yukarıda görsel piskolojide kullanılan bir fotoğraf var ,eğer
fotoyu kopyalayıp sola çevirirseniz,kurbağanın atbaşı olduğunu
görürsünüz.............

7 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

Bu hikayeye benim çok ihtiyacım vardı. önyargılarımla kafayı bozmuş durumdayım:)

Hatsumomo dedi ki...

Sevgili Elif ,
sadece önyargı olduğuna emin ol,çünkü bazen önyargı ,içgüdülerle karışıyor.
Bunu ayırdına varmak zaman alıyor.

Elif Gizem dedi ki...

Biliyor musun çok önemli birşey söyledin benim için... Farkettim. Benimki içgüdü. Çünkü ben inanmak isteyip de birşeyin dur dediği duygulardan bahsediyorum. Sanki inandığım anlarda içimden bir ses durduruyor. bir yaşanmışlık, bir tecrübe değil beni durduran sadece bir ses.evet kesinlikle içgüdü bu. Teşekkürler:))

Hatsumomo dedi ki...

Bazen cevaplar ararız hayatta,
ve hiç ummadığmız anda gelir bu cevap.
Bu bazen yaşadığımız bir olay,ya da okuduğumuz bir şey,ve yahut ta bir kişi.
Sonuçta tesadüflere inanmam,demek ki,bu cevabı bulman gerekiyormuş ve
benim küçük hikayem buna vesile oldu.
Ne mutlu bana ! ve sana o yazıyı yazarken bende hissederek yazdım gerçekten......sevgiyle kal.

Elif Gizem dedi ki...

Mutlu oldum, gülümsedim kocaman...

Unknown dedi ki...

Psikolojik danışmanlıkta var hımm
Usta tanrının yada tanrıların benimle savaştıklarını düşünüyorum
hemde karşıma çıkmadan sinsice.

Hatsumomo dedi ki...

Hmmmm !!!!
Ustam senin içine cin kaçmış olmasın :) hangimiz çatışmıyoruzki
Hörmetler ustam