Düşüncelerinin bağazında düğümlendiğini hissetti.
Sanki nefes almakta zorlanıyor, ruhundaki o kargaşa tüm beynini habis bir ur gibi
kemiriyordu.
Zorlukla yutkundu.
Aynada dağılmış saçlarına,yüzünün yansımasına baktı.
bir an nefret etti kendinden !
Hayır! bu kendisi olamazdı,
nelere şahit olmuş ,neler yaşamıştı.
şimdi bu kadar çobuk dağılmamalıydı,dağıtamazdı
hiç sırası değildi.
Hem zaten onun gibilerin böyle bir lüksü yoktu.
Yasamında tıpkı vahsi hayvanlar gibi:
dikkatli ,temkinli aynı zamanda güçlü olmak zorundaydı.
bu felsefeyi idol edinmemiş miydi? kendine.
Kahvesinden bir yudum aldı,
aynada tekrar kendine baktı,
evet bu bakışı beğenmişti.
bu bakışlarda teslimiyet ,mızmızlanma yoktu vede asla olmamalıydı.
Kendi kendine gülümsedi.
çantasını alıp hızla odadan çıktı ,daha bitirmesi gereken bir hesabı vardı.
onu bitirmeden bu dünyadan ayrılmayacaktı...
ne pahasına olursa olsun.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder