20 Kasım 2010 Cumartesi

Daha sperm halindeyken başlıyoruz yaşam mücadelemize.
100 lerce spermden öne geçerek annemizim karnında, yaşama
tutunuyoruz.
Sonrada sımsıkı yumruklarla doğuyoruz ,dünyaya meydan okurcasına.
Sonrası mı ?
Yumruklarımızı sıkarak geldiğimiz dünyadan avuçlaımızı açarak gidiyoruz.
Burdaki görevimiz bitiriyor ve geldiğimiz yere geri dönüveriyoruz.
Hiç olmamışız gibi !
Döndüğümüz yerde ne oluyor desem ,dediği gibi sairin;
Bir çok giden memnunki yerinden ,
dönen yok seferinden.

2 yorum:

.........n........ dedi ki...

Hayatın tanımı olmuş. Hayat derin bir nefesten ibaret değil mi zaten ?

Hatsumomo dedi ki...

Sanırım öyle !
Bir nefeslik bir hayat işte.